Kunst bij Land van Een: Marsha Schellevis

Glaskunst expositie

Kunst betekent voor Marsha Schellevis “wegdromen in een spel van licht, lucht en kleur”. In deze serie laat ze haar  fantasie op de vrije loop en kiest voor diverse materialen. “Dit voelt voor mij als vrijheid deze openheid wil ik graag doorgeven.”

Marsha Schellevis de Vries is geboren in 1975 in Gouda. Inmiddels woont ze al 17 jaar in Friesland. “In mijn leven
heb ik met veel materialen gewerkt, zoals steen, keramiek, hout, wol, ijzer en brons. Maar met glas valt alles voor mij samen. Het glas vangt het licht in zijn eigen vorm. Het is transparant en toch kleurrijk.

Met glas kan ik mijn creativiteit uiten, daarmee hoop ik andere mensen ook even te laten wegdromen. Ontstaan van mijn werk: Ik vind het boeiend om diverse materialen te combineren met glas. Ik ben daarin heel veelzijdig graag hou ik alle opties open. Ik houd van microscopische wezens en de wonderlijke, bijna buitenaardse, sprookjesachtige wereld onderwater. Hoe ze in meditatieve stand lijken zweven door het oneindige diepten van het blauwe water. De ‘semi’ wetenschappelijke tekeningen van bijv. Ernst Heakel passen hier goed bij. Deze probeer ik dan ook te vangen in mijn glaskunst.

Soms vind ik een industrieel randje erg mooi. Als mijn auto wordt gerepareerd bij de garage vraag ik om de kapotte onderdelen die ik dan weer verwerk in mijn kunst. Dit geeft het een futuristische uitstraling die blik in de toekomst met speculatieve fictie vind ik iets wonderbaarlijks. Ook de vergankelijkheid van gebouwen fotografeer ik graag. Ik ben altijd aan het verzamelen en zie mijn omgeving en de natuur als inspiratiebron. Stukken hout die ik vind in het bos of op het strand behandel ik en gebruik ze in mijn kunst.

Ik werk vaak vanuit het materiaal wat voor handen is en probeer het milieu zo min mogelijk te belasten. Zo groeit als het ware het kunstwerk onder mijn ogen. Het geeft mij een ‘spark of joy’ om materialen te (her)gebruiken die ik al heb liggen of gevonden heb.

Soms valt alles op zijn plaats en ontstaat er een kunstwerk. Dat kan een proces zijn van dagen of jaren. Het gelukkigst ben ik als ik iets kan creëren. Het helpt mijn hoofd leeg te maken en in het moment te komen. In veel van mijn werken gebruik ik ook licht.’Verlichting’ in alle tijden. Als ik mezelf en anderen kan verwonderen met mijn kunst en mijn werk blijft boeien dan is het voor mij geslaagd. Van niets ‘iets’ maken geeft mij de grootse voldoening.”

Tijdens Brommels! gaat Marsha aan de slag met het assembleren van een nieuw kunstwerk. Kom je ook kijken en je verwonderen?